Op 18 december 2015 liepen José en ik door Krommenie. Een beetje struinen en winkeltjes kijken. Als struinen liepen we voorbij ‘De Engel’, wat later bleek een winkel in curiosa te zijn. Wel of niet naar binnen? Toch gedaan. Binnen kwamen we in een overweldigende hoeveelheid engeltjes, snuisterijen en prullaria, een winkel bomvol curieuze zaken. Het was werkelijk heerlijk om door de overvolle winkel te gaan en steeds weer nieuwe leuke dingen te ontdekken.

Op de zolder van het oude en vervallen huis hingen aan een houten kast een paar wandelstokken. Van die oude bergstokken met metalen plaatjes er op. Ik verdween gelijk jaren terug in de tijd. Volgens mij kreeg ik van mijn oma Hoff ook ooit een dergelijke stok met een plaatje uit Limburg. Het zal vast Valkenburg zijn geweest. Ik was er even door gegrepen, bekeek de stokken stuk voor stuk en heb de vijf mooiste apart gehangen. “Wat kan je daar nu mee doen?” en “Waar laat je zo iets?” ging door mijn hoofd. Maar op de een of andere manier was er een haakje gevonden waar die stokken bleven hangen. Er zit een verhaal achter zo’n stok: iemand heeft dat ding in zijn hand gehad, er mee gewandeld en heeft daar zoveel plezier aan beleefd dat het de moeite was om er een souvenir aan toe te voegen. Eigenlijk is zo’n stok een stukje geschiedenis.
Bij het afrekenen vroeg de 75-jarige eigenaresse of ik nog iets leuks gezien had. Een paar wandelstokken misschien? Ik was verrast en kon dat bevestigen. Ik vertelde dat het me op de een of andere manier nog niet los liet. Ze lachte en wilde wel een mooi prijsje voor me maken. Dat werd zodanig dat ik besloot terug naar zolder te lopen en de vijf stokken mee te nemen.
Dat was het begin. En waar eindigt het? Wie zal het zeggen. Ik heb bijna een onbedwingbare dwang om stokken te kopen als ik ze zie. Te verzamelen zeg maar. Maar niet voor elke prijs. Het moet wel een aardigheidje blijven. En niet alleen verzamelen natuurlijk; ook leren welk verhaal er achter een stok zit. En vastleggen natuurlijk, dat is weer een andere hobby van me (anders las je dit niet).
Dit is de persoonlijke website van Eelco Hoff. Eelco is een in 1961 geboren en getogen Zaandammer, een Oostzaandammer zelfs.


![IMG_0745 [320x200]](http://eelcohoff.nl/wp-content/uploads/IMG_0745-320x200.jpg)

![IMG_0201a [320x200]](http://eelcohoff.nl/wp-content/uploads/IMG_0201a-320x200.jpg)
Vooral dat laatste is een mooi buurtje om doorheen te lopen. Veel fotogenieke plekjes te vinden daar. Ik zal snel nog wat meer foto’s uploaden zodat je een beetje indruk kan krijgen. De waypoints (te vinden plaatsen) waren goed aangegeven en op zich niet moeilijk te vinden. De rekensom gaf wat meer problemen. De goede plaats voor de cache had ik niet direct maar thuis, even rustig achteruit zittend, ging dat een stuk beter. Maandag even langs.![Panorama-Schans []](http://eelcohoff.nl/wp-content/uploads/Panorama-Schans-.jpg)
Goed, goed, veel is het niet maar als je je wat stijf in de lendenen voelt moet je bewegen. Vandaag voor het ”gemak’ naar het werk gelopen.
Op de heenreis niet heel veel gezien om direct bij stil te staan. Dat moet ook niet te lang want de baas wacht. Op de terugreis dan maar. Over de nieuwe Julianabrug over de Leeghwaterweg naar de Pinksterdrie. Leuk dat ik die naam nog eens mag tikken: heb ik bedacht met een clubje mensen. Ik dwaal af: ik liep langs de Zaanse Schans en voila, ik zag iets wat het fotograferen waard was. Althans, dat denk ik nu dan. Ik moet nog een hoop leren.
Leuke naam voor een cache. Maar what’s in a name. Deze cache lag niet ver uit de buurt en ik ben vaak van plan geweest deze te ‘scoren’. Maar dan was het te donker of te nat. Vandaag de niet-waterdichte stoute schoenen aangetrokken en naar de 
Het idee hebben om weer opnieuw te gaan lopen, wandelen dan. Een doel om letterlijk en figuurlijk naar toe te lopen. En dan is deze wandeltocht geen slecht begin.
Omdat de hond toch uitgelaten moet worden maar eens een extra stukje om. Goed om eens lekker de pas er in te zetten en uit te waaien op een stil strand.
Voor de eerste keer met een GPS apparaat aan de wandel. “Het landgoed rond Kasteel Groeneveld nodigt wandelaars uit voor een stevige tocht. Met de gratis te downloaden GPS-route gaat de bezoeker terug naar de tweede helft van de achttiende eeuw.” Het leek me een leuke plaats om eens kennis te maken met dit fenomeen.